Jaki kiedy należy obliczyć stateczność skarpy?

Trwałość i stabilność powinna definiować każdą konstrukcję budowlaną. Wpływ na to, czy obiekt spełni te kryteria, ma nie tylko jakość zastosowanych materiałów oraz doświadczenie budowlańców, ale także stabilność gruntu, na którym realizowana jest inwestycja. Zanim rozpocznie się więc prace budowlane, warto zlecić badania gruntów, dzięki którym można ocenić nośność i stabilność terenu. Jednym z podstawowych badań gruntu, jakie wykonuje się na określonych typach działek, jest obliczenie stateczności skarpy. Kiedy takie badanie okazuje się niezbędne oraz w jaki sposób się je przeprowadza? Odpowiedzi na te pytania udzielamy poniżej.

Na czym polega badanie stateczności skarpy?

Badania stateczności skarpy wykonuje się na terenach, w których istnieje ryzyko występowania zjawisk osuwiskowych. Takie obliczenia przeprowadza się na działkach inwestycyjnych zlokalizowanych bezpośrednio na skarpach lub w ich pobliżu bądź też na wyraźnie pochylonych obszarach. Dzięki uzyskanym danym można ocenić stabilność gruntów i na podstawie tych informacji w przypadku zagrożenia powstawaniem osuwisk dopasować rodzaj wzmocnień. W ten sposób zapobiega się destabilizacji terenu, która mogłaby doprowadzić do uszkodzenia budowanych obiektów.  Na ryzyko przemieszczania się mas ziemi wskazuje współczynnik stateczności, którego wartość jest niższa od 1,3. Kiedy jest wyższa, takie ryzyko jest mało prawdopodobne.

Do obliczenia stateczności skarpy wykorzystuje się różnorodne metody, które można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią metody stanów granicznych, które wykorzystuje się wówczas, gdy nie jest znana geometria obsuwu. Wśród nich wymienić można np. metodę Sokołowskiego czy Verdeyena. Drugą grupą są metody równowagi granicznej. Do nich zalicza się metody paskowe, w których powierzchnię potencjalnego osuwiska określa się jako bryłę zamkniętą z jednej strony przez powierzchnię poślizgu, a z drugiej wierzchnią warstwą terenu. Bryłę dzieli się na bloki, w których weryfikuje się siły, które na nią oddziałują. Najpopularniejszymi metodami paskowymi są: metoda Felleniusa, Bishopa, Nonvelliera oraz Morgensterna-Price’a.